Annette Defoort °Belgium 1945

Ik ben een self-made kunstenaar die niet geeft om trends of fashion in de kunst. Dat is de essentie van mijn werk: twee handen in de kracht van de klei. Ik blijf steeds dicht bij de aarde, en elke keer ontspruiten nieuwe vormen vol dynamiek en beweging uit dezelfde grond, deze klei. Mijn werk bestaat erin verscheidene plakken klei, die in kleinere of grotere stukjes gesneden worden, willekeurig samen te brengen. Ik bouw het werk (de sculptuur) op vanuit de binnenkant. Ik probeer zo weinig mogelijk de klei te bewerken aan de buitenkant. Mijn beelden zijn archetypes van mensen en dieren, waarbij elk streven naar perfectie door mij bewust wordt vermeden. Het ruwe, het niet-gepolijste, het niet-geplande en niet- charmerende domineert het hele werk. Spontaneïteit controleert het wordingsproces. Aldus bouwt het beeld zichzelf op zonder veel inmenging van mijzelf. Mijn betrachting is expressie te geven aan wat leeft vanbinnen. Annette Defoort

De kleisculpturen van Annette Defoort worden hol opgebouwd met lederharde, vooraf ingekleurde plakken klei. Tijdens het scheppingsproces blijven de modellerende handen zoveel mogelijk aan de binnenkant van het beeld. De keramische figuren die zo (als het ware van binnenuit) ontstaan, bezitten archetypische kenmerken. De verweerde, brokkelige huid doet denken aan oude bodemvondsten en aan de beeldhouwkunst van primitieve culturen. De mens- en dierfiguren hebben merkwaardige metamorfoses ondergaan. Ze zijn vervormd en lijken aangetast te zijn door de tand van de tijd. Annette Defoort maakt schaars gebruik van glazuren. De aardkleuren, barsten, beschadigingen en craquelé-effecten versterken de suggestie dat het gaat om restanten die bij opgravingen boven de grond zijn gehaald. De beeldtaal wordt beheerst door pure expressie en door een perfecte combinatie van lichamelijke aanwezigheid, tijdloze uitstraling, fysieke aantrekkingskracht en sculpturale zeggingskracht. Annette Defoort maakt in één oogopslag zichtbaar dat ze werkt vanuit pure intuïtie. In haar beelden worden elementaire gevoelens ‘opgegraven’ en aan de oppervlakte gebracht. Het zijn oerbeelden die eeuwen overbruggen. Ze hebben de status van tijdloosheid verworven en verdiend. Wim van der Beek (NL)

Ik koester het bijzondere genoegen ongeveer twintig jaar geleden een eerste tentoonstelling van keramieksculpturen van Annette Defoort in de toenmalige galerie van Trui Valcke in Kortrijk te hebben meegemaakt. Dat was de geboorte of het eerste verschijnen van een ongekunsteld en onbeschroomd beeldend talent dat nog steeds zijn aanvankelijk frappant en in enige mate volks talent verder zet en aldus authenticiteit aan een groeiende zegging en een plastische impact paart. Wat ons op dat ogenblik bijzonder frappeerde was de onbevangen en bijwijlen expliciet sensuele of noem het erotische benadering van haar personages, wat eigenlijk als een blijk van persoonlijke visie, pure creativiteit, door niets en door niemand geremde creativiteit kan worden omschreven. Het volstaat echter niet ongekunsteld te werk te gaan om aandacht te verdienen. Authenticiteit, originaliteit of een nauwelijks eerder geziene beelding gaan best gepaard met beheersing van de middelen, met wat men als kunde, métier en een persoonlijke inbreng kan omschrijven. Dat bezit Annette Defoort in hoge mate en het stelt haar in staat om haar figuren een merkwaardige huid, een intrigerende présence, een eerder ongewone lichamelijkheid te geven die verrassen in hun rudimentaire en toch gevoelige en welsprekende verschijning en die perfect de reflectie zijn van haar creatief streven. Naar verluidt bouwt zij haar personages op aan de hand van plakken klei die hoofdzakelijk van binnenuit naar buiten toe worden gestructureerd zodat de huid van haar figuren een amalgaan vertoont van diverse vlekken en vlakken materie, kleur en sensibiliteit. Opmerkelijk en revelatief voor haar beheersing van de techniek is de aanwezigheid in haar recentere sculpturen van een vleugje porselein of kleiwerende materie, wat bij het bakken niet zo vanzelfsprekend is. Dit betekent dat in dit oeuvre techniek en bedoeling het roerend met elkaar eens zijn en dat de kunstenares aan de hand van haar eigenzinnige en persoonlijke verworvenheid en haar spontane ingesteldheid een wereld creëren die evenzeer reëel en relistisch is als met fantastiek geladen, evenzeer speels als meewarig, evenzeer expressief als vergeestelijkt. Hugo Brutin (a.i.c.a)